سرآغاز
سه شنبه, ۹ بهمن ۱۳۹۷، ۱۰:۳۵ ب.ظ
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ
اراده ما بر این است که بر مستضعفان روی زمین منت بگذاریم و آنها را پیشوایان و وارثین زمین قرار دهیم. (سوره قصص آیه 5)
سپاس خداوندی را که شناخته شده است، بی آنکه دیده شود. همان کسی که در آفرینش موجودات، به اندیشه و فکر نیاز ندارد. خدایی که همیشه بوده و تا ابد خواهد بود. آنجا که نه از آسمان نشانی بود و نه از ستارگان اثری به چشم می خورد، نه شبی تاریک و نه دریایی آرام، نه کوهی با راه های گشوده، نه دره ای پر پیچ و خم، نه زمین گسترده و نه آفریده های پراکنده وجود داشت. (نهج البلاغه، حضرت علی علیه السلام)
